Kusursuz Değil, Gerçek: “Yeterince İyi Annelik” Beynin ve Kalbin Dengesidir

Anneliğin modern dünyada “mükemmeliyetçilik” baskısı altında olduğunu fark etmişsinizdir. Sosyal medyada sürekli düzenli evler, sabırlı ebeveynler, her şeye yetişen anneler görürüz. Bu tablo, birçok annenin içsel bir sorgulama döngüsüne girmesine neden oluyor: “Yeterince iyi bir anne miyim?”
Oysa psikolojide “yeterince iyi annelik” kavramı, tam da bu mükemmeliyet yanılgısına karşı durur. Çünkü çocuk gelişimi kusursuzluğu değil, tutarlılığı ve gerçekliği deneyimlemeyi ister.

Winnicott ve “Yeterince İyi Anne” Kavramı
İngiliz psikanalist Donald Winnicott, “yeterince iyi anne” terimini 1953’te ortaya koydu. Ona göre bir annenin görevi, çocuğun her ihtiyacını kusursuz şekilde karşılamak değil; çocuğun dünyaya uyum sağlamayı öğrenmesine alan tanımaktır.

İlk aylarda anne, bebeğin ihtiyaçlarını neredeyse anında karşılar. Zamanla, küçük gecikmeler ve aksaklıklar başlar. İşte bu “küçük hayal kırıklıkları”, çocuğun öz düzenleme becerilerini ve gerçeklik algısını geliştiren temel deneyimlerdir. Beyin, bu süreçte stresle baş etme devrelerini aktive eder ve sağlıklı bir “benlik algısı” oluşur. Yani annenin bazen yetişememesi, aslında çocuğun dayanıklılığının temeli olur.

Modern Annelerin Sessiz Tükenmişliği
Günümüzde annelerden beklenen roller, tarih boyunca hiç olmadığı kadar zorlu: üretken, duygusal olarak erişilebilir, sabırlı ve her zaman “mutlu” olmak… Sosyal medya ve toplumsal normlar bu beklentiyi sürekli bir yetersizlik hissine dönüştürebiliyor.
Oysa çocuk, annesinin gerçek halinden, yani bazen yorgun, bazen sabırsız, ama her zaman bağ kurmaya çalışan halinden öğrenir. Mükemmel olmak değil, gerçek olmak, çocuğun güven ve kendine güven duygusunu inşa eder.

Yeterince İyi Annelik: Bir Hedef Değil, Bir Durum
“Yeterince iyi anne”, çocuğun her anını denetleyen değil, onun gelişimine alan açan annedir. Bazen kucaklayan, bazen nefes almak isteyen, bazen hata yapan ama hep bağ kuran… Çünkü çocuk, annenin mükemmel olmasından değil, gerçek olmasından öğrenir.
Anneler, kendinizi yetersiz hissettiğinizde bilmelisiniz: bu, kusur değil, normal ve sağlıklı bir süreçtir. Çocuğunuza verebileceğiniz en değerli hediye, sizin gerçekliğiniz ve tutarlılığınızdır.

“Yeterince iyi annelik, çocuğu mutlu etmek değil; onun kendini bulmasına alan tanımaktır.”

Klinik Psikolog Aycan GEYİK